sobota

Młodzieniec. Rafał Barnaś





Słowem wstępu: Portret młodzieńca Rafaela jest najcenniejszym obrazem jaki zaginął podczas II wojny światowej. Od lat trwają nieustanne poszukiwania zabytku i dywagacje na temat tego co się z nim stało i czy w ogóle jeszcze istnieje. Trudno określić jego wartość, dla Polski ma on zresztą szczególne znaczenie ponieważ był częścią zbiorów rodziny Czartoryskich i przez wiele lat wraz z Damą z gronostajem oraz Krajobrazem z miłosiernym Samarytaninem stanowił istną trójcę najcenniejszych obrazów na terenie naszego kraju. Nic zatem dziwnego, że arcydzieła te stanowiły obiekt zainteresowania Niemców już w trakcie planowania napadu na nasz kraj. Niestety na początku konfliktu dość szybko wpadają w ręce nazistów i zostają bezprawnie zawłaszczone. Z końcem II wojny światowej gdy zaczęto odkrywać kryjówki z zagrabionymi dziełami sztuki oraz gdy wreszcie opadł wojenny kurz, ze zgrozą i przerażeniem stwierdzono, że Portretu młodzieńca nie można w żaden sposób zlokalizować. Czy obraz został zniszczony? Jeżeli tak to kiedy i w jakich okolicznościach? A może ocalał i przechowywany jest teraz w prywatnych rękach lub w skarbcu, którego z krajów? Teorii na ten temat jest wiele a jedną z wersji wydarzeń, (którą co ciekawe usłyszano podczas wakacji od nieznajomego) przedstawia w swojej książce historyk Rafał Barnaś. 


Fabuła: Andriej Zolotar jest młody, ma głowę pełną marzeń i ideałów. Dopiero wkracza w dorosłe życie, ale już wie, że jego miłością jest historia sztuki oraz malarstwo. Od dziecięcych lat sam tworzy obrazy i wierzy, że kiedyś ta pasja poparta ciężką pracą pozwoli mu na pełną samodzielność. Gdy poznaje Nadię wydaje się, że nic tej dwójce nie może stanąć na przeszkodzie do pięknego i szczęśliwego życia. Oboje studiują na Uniwersytecie Lwowskim i cieszą się sobą, do czasu... Gdy nadchodzi wrzesień 1939 roku świat Andrieja wali się w gruzy. Traci dom, rodziców oraz swoją ukochaną, a sam mimo oporów zostaje wcielony do Armii Czerwonej. Początkowo chłopak czuje irytacje, nie chce być częścią systemu, który zabił jego najbliższych, jednak upatruje też w służbie szansę na upragnioną jakby nie było śmierć. Traci resztki nadziei na lepsze jutro, wykonuje rozkazy bez szemrania, idzie tam gdzie inni się boją. Paradoksalnie swoim wypruciem z uczuć i brakiem lęku o jutro wzbudza szacunek u przełożonych, którzy powierzają mu coraz poważniejsze akcje. Podczas jednej z misji splotem dziwnych okoliczności  w ręce Zolotara trafia walizka z portretem Młodzieńca. Z przerażeniem zadaje sobie pytanie – co teraz robić?

Styl: pierwszych kilka stron czytało mi się naprawdę bardzo fajnie, miałam wewnętrzne przekonanie, że jeżeli nic się nie zmieni to będzie to naprawdę dobrze i interesująco przedstawiona historia. Niestety kiedy Barnaś zaczął nakreślać nam związek Andrieja i Nadii okazało się, że autor po prostu nie umie snuć romantycznych wątków, opisy czytało się topornie, dialogi były bez polotu. Czułam ogromną dysproporcje jeżeli chodzi o poziom tekstu w tej książce. Po ciekawe momenty trzeba było najpierw przebrnąć przez kilka(naście) nudnych i nieprzemyślanych wątków. Niestety, to co dla mnie było najgorsze to fakt, że chyba nikt nie przeczytał tekstu dokładnie przed drukiem ponieważ pojawia się w nim sporo powtórzeń mówiących dokładnie o tym samym w odstępie zdania, dwóch. O ile na to mogłam jeszcze przymknąć oko tak czasami autor chyba zapominał co pisał wcześniej i jak przedstawiał daną postać ponieważ niedługo potem charakteryzował ją w odmiennych słowach. Myślę, że głównym problemem była kiepska korekta.

Moja opinia: myślę, że ta historia zasługiwała na lepsze opowiedzenie. Nie wnikam w to, czy naprawdę Barnaś usłyszał ją czy to tylko chwyt marketingowy to jednak miała duży potencjał, który nie został nawet w połowie wykorzystany. Sam zamysł był ciekawy i naprawdę byłam zainteresowana jak się to wszystko potoczy, jednak styl w jakim zostało to wszystko opisane  jest po prostu kiepski. Przez wątki prowadzeni jesteśmy w ekspresowym tempie. Naprawdę nie wiem z jakiego powodu, ale nie miało to w ogóle sensu i sprawiło, że cała opowieść stawała się płytka, naiwna i co gorsza momentami naciągana. Pojawiały się również dziury w fabule, które niestety pokazały, że cała narracja nie została do końca przemyślana.  Mam wrażenie, że wszystko spokojnie można byłoby opisać w jakimś artykule gdyby pozbyć się beletrystycznych akcentów. Skoro jednak zdecydowano się wydać historię  w formie książki to nie rozumiem dlaczego tak bardzo wszystko spłycono. Może autor, który jest z wykształcenia historykiem nie był w stanie wymyślić nic więcej? A może wystarczyło dłużej posiedzieć nad tekstem, stworzyć kilka wątków, które pozwoliłby nam lepiej poznać bohaterów? Pomyśleć dłużej nad logiką ich postępowania? W dodatku kompletnie nie spodobało mi się zakończenie, które tylko przelało czarę goryczy. Może gdyby wcześniejsze prowadzenie fabuły było inne jakoś bym to lepiej zniosła, ale w tym momencie było za dużo tego wszystkiego jak dla mnie. Niestety.


Autor: Rafał Barnaś
Tytuł: Młodzieniec
Wydawnictwo: Manufaktura Słów
Strony: 181
Ocena: 2/6

Za możliwość przeczytania książki dziękuję:

https://nakanapie.pl/


19 komentarzy:

  1. Nie wiem czy przeczytam tę książkę. Raczej mnie nie kusi, może przeczytałabym gdyby wpadła mi w ręce, ale nie będę jej szukać. :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Nie będę po nią sięgać.
    http://whothatgirl.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  3. Po pierwsze; bardzo podoba mi się ten podział zastosowany przez Ciebie, od razu jakoś lepiej się czyta recenzję. Jeśli chodzi o samą książkę, to zaintrygowała mnie swoją fabuła i zdecydowanie jest to tematyka, w której odnalazłabym się, ale kurczę, kurczę, widać, że książka naprawdę ma potencjał, szkoda, że nie został on wykorzystany, że historia była naciągana, jak piszesz. :/
    Pozdrawiam serdecznie i jak najmniej takich rozczarowań!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję za miłe słowa. To prawda, tematyka książki mnie również wydała się bardzo ciekawa szkoda więc, że ta historia została w taki sposób opisana :(

      Usuń
  4. Szkoda, że powieść okazała się rozczarowaniem. Zaginięcie ,,Portretu młodzieńca" to ciekawy temat na powieści detektywistyczne, ale szkoda, że w tym wypadku nie wypaliło. Mimo wszystko podoba mi się Twój styl pisania recenzji, które są podzielone na poszczególne podrozdziały :D
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Tak, gdyby w tej historii dodać więcej wątków detektywistycznych możliwe, że byłaby o wiele, wiele lepsza.

      Usuń
  5. Spasuję, tym razem to nie dla mnie :)

    OdpowiedzUsuń
  6. O nie, jaka szkoda tych romantycznych wątków, które tak uwielbiam w książkach. Skoro autor nie udźwignął tematu, odpuszczam. Bo mogłabym być zawiedziona.

    OdpowiedzUsuń
  7. Raczej się tej lektury nie podejmę. :/

    OdpowiedzUsuń
  8. Raczej nie skuszę się przeczytać tej książki :/
    Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny!
    wy-stardoll.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  9. Pierwszy raz słyszę o tej książce i wątpię abym sięgnęła po ten tytuł.

    OdpowiedzUsuń
  10. Skutecznie mnie zniechęciłaś, nie mam teraz ani czasu ani cierpliwości do słabych książek :/

    OdpowiedzUsuń
  11. Nie kusi mnie do lektury też książki :)
    http://whothatgirl.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...
- See more at: http://pomocnicy.blogspot.com/2013/04/jak-dodac-informacje-o-ciasteczkach-do.html#sthash.Bq8S7pdE.dpuf